Ψήφο στις συλλογική προσπάθεια

Μιας που έχουμε εξεταστική αυτό το διάστημα (διπλή κιόλας λόγο της εξεταστικής που χάθηκε το καλοκαίρι) παραθέτω αυτή τη φώτο για να πάρουν κουράγιο όλοι όσοι βρίσκονται στη θέση μου ( δεν έχουν μείνει και πολλά πανεπιστήμια ανοικτά βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Επειδή η φωτογραφία δεν είναι πολύ καθαρή, αναφέρω τι γράφει: "Κατά τη μεσοεξεταστική περίοδο ας φτάσουμε την τέχνη της αντιγραφής στο ύψιστο σημείο τελειότητας. Απέναντι στον έλεγχο και τον ατομισμό, επιλέγουμε κάθε μορφή συλλογικής δράσης".

Internet Explorer 7 αλά Ελληνικά

Κυκλοφόρησε η ελληνική έκδοση του Internet Explorer 7 (Windows Internet Explorer πλέον). Μπορείτε να τη βρείτε εδώ (στο download center της Microsoft), διότι δεν την έχουν βάλει ακόμη στο επίσημο site της ελληνικής έκδοσης του Internet Exlorer. Χρησιμοποιώ εδώ και δύο μέρες τον IE7 (αφήνοντας για λίγο τον αγαπημένο μου Firefox). Οι εντυπώσεις μου αρκετά θετικές (ειδικά σε σχέση με την έκδοση 6), υποστηρίζεται επιτέλους το tab browsing (οι γνωστές καρτέλες για να μην χρειάζεται να ανοίγουμε άπειρα παράθυρα) που υπάρχει εδώ και καιρό σε Opera και Firefox. Το χαρακτηριστικό Quick Tabs είναι πολύ χρήσιμο και δίνει πόντους στην ευχρηστία. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο Internet Explorer 7 δεν εμφανίζει πολλές σελίδες όπως θα έπρεπε. Για παράδειγμα, πολλά από τα template του blogger εμφανίζονται με αρκετά λάθη, κάτι που ωφείλεται κυρίως στο ότι τα template αυτά δεν ακολουθούν καθόλου τα web standards (και δεν είναι validated φυσικά). Ελπίζω οι υπεύθυνοι του blogger να προσέξουν αυτό το θέμα στο μέλλον, διότι δεν είναι δυνατόν τα templates του blogspot να μην εμφανίζονται σωστά σε έναν από τους πιο δημοφιλείς browser. Το θετικό είναι πως ο IE7 εμφανίζει άψογα τις εικόνες png και ico χωρίς να αφήνει αυτά τα ενοχλητικά πλαίσια που είχαμε συνηθήσει από τον προκάτοχό του. Υπάρχει τέλος RSS reader που δουλεύει παράλληλα με τα Αγαπημένα. Κάλιο αργά παρά ποτέ...

Ο νόμος του Μέρφυ για τον υπολογιστή μου...

Γενικά είμαι αισιόδοξος και δε συμπαθώ νόμους και κανόνες σαν του Μέρφυ. Ο υπολογιστής μου όμως έχει βαλθεί να με πείσει ότι αυτοί οι νόμοι ισχύουν... Όλο το χρόνο δουλεύει τέλεια, είναι υπάκουος, δεν φέρνει αντίρρηση σε τίποτα. Τον φροντίζω και εγώ από τη μεριά μου, στα ώπα ώπα τον έχω, με τα anti-virus σκαναρίσματά του, με τις ανασυγκροτήσεις του, με τα clean-disk, με τα Windows Update του και γενικά οτιδήποτε χρειάζεται για να είναι υγιής η σχέση μας... Έλα όμως που τη δύσκολη ώρα, εκεί που τον χρειάζομαι περισσότερο, που πρέπει να μου αποδείξει ότι εκτιμά τι κάνω για αυτόν, αρχίζει τα νάζια, άλλοτε λέγοντάς μου, σχεδόν εκβιαστικά, πως αν θέλω να συνεχίσει να δουλεύει πρέπει να του κάνω φορμάτ (με ότι συνεπάγεται αυτό...). Παλιά έβρισκε τη δικαιολογία της ΔΕΗ και των διακοπών ρεύματος (μετά από κάθε διακοπή κάτι δε δούλευε σωστά) μέχρι που με ανάγκασε να του πάρω UPS για να βρω την ησυχία μου. Τώρα η δύσκολη ώρα έφτασε πάλι. Η εξεταστική ξεκινάει, και οι εργασίες για τη σχολή είναι στο φουλ, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζομαι τον υπολογιστή μου όσο τίποτε άλλο. Μέχρι τώρα κάθε φορά που βρίσκομαι στη απόλυτη ανάγκη του (όπως τώρα) με έχει αφήσει ξεκρέμαστο. Έλπιζω και εύχομαι να μην επαναληφθεί και να σπάσει η γκίνια. Δυο συμπεράσματα μπορώ να βγάλω για αυτή του τη συμπεριφορά πάντως: Ή ο νόμος του Μέρφυ ισχύει και απλά ζω στον κόσμο της αισιοδοξίας μου ή το pc μου είναι ο πρώτος ρέμπελος και δε γουστάρει "δουλειές" και εργασίες και το μόνο που θέλει είναι αραλίκι στο Internet, downloading και παιχνίδια. Αν συνεχιστεί η παράδοση πάντως, θα καταλήξει σαν τον υπολογιστή της φωτογραφίας...

Παίζουμε Deal Online!

Επειδή οι περισσότεροι γουστάρουμε deal! Πολύ καλό αλλά δεν έχει Φερεντίνο...

Deal or No Deal

Πήγε για μαλλί και βγήκε γουλί...

Η παρακάτω ιστορία (είναι αληθινή όπως αναφέρεται) μου εστάλη μέσω email και την παραθέτω ως έχει, γιατί είναι πραγματικά απίστευτη... Ο τίτλος είναι:

"Γιατί απέλυσα τη γραμματέα μου" Η διήγηση είναι του παθώντα:
"Πριν από δύο βδομάδες ήταν τα 45α γενέθλιά μου και δεν αισθανόμουν ιδιαίτερα καλά για αυτό. Κατέβηκα να πάρω πρωινό, περιμένοντας να μου φτιάξει το κέφι η γυναίκα μου με τις ευχές της και ίσως με ένα δώρο. Όχι μόνο δεν μου ευχήθηκε, δεν είπε ούτε "καλημέρα". Ούτε τα παιδία μου με παρηγόρησαν, δεν το θυμήθηκαν επίσης. Όταν έφτασα στο γραφείο, ήμουν τελείως πεσμένος και απογοητευμένος. Καθώς έμπαινα, η γραμματέας μου η Μαρία μου είπε: "Καλημέρα κύριε διευθυντά, ευτυχισμένα γενέθλια". Αισθάνθηκα καλύτερα, κάποιος τουλάχιστον με θυμήθηκε. Το μεσημέρι η Μαρία χτύπησε την πόρτα και είπε: "Έχει υπέροχο καιρό. Μιας που είναι τα γενέθλιά σας, τι λέτε να πάμε για φαγητό οι δυο μας;". "Αυτό είναι η καλύτερη ιδέα που άκουσα σήμερα! Πάμε!" απάντησα. Πήγαμε για φαγητό. Δεν πήγαμε εκεί που τρώγαμε συνήθως, αλλά σε ένα απομονωμένο μέρος εκτός κέντρου. Ήπιαμε λίγο κρασί και απολαύσαμε φοβερά το γεύμα μας. Κατά την επιστροφή μού είπε: "Μια τόσο όμορφη μέρα δε χρειάζεται να επιστρέψουμε στο γραφείο. Έτσι;" Υποθέτω πως όχι!" απάντησα εγώ. "Πάμε στο διαμέρισμά μου!" πρότεινε εκείνη. Φθάνοντας στο διαμέρισμα μού είπε: "Κύριε διευθυντά, αν δεν σας πειράζει, θα πάω στο δωμάτιό μου να βάλω κάτι πιο άνετο". "Βεβαίως" απάντησα ενθουσιασμένος. Πήγε στο δωμάτιο και μετά από κάνα πεντάλεπτο, βγήκε κρατώντας μία τούρτα γενεθλίων, ακολουθούμενη από τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου και μια ντουζίνα οικογενειακούς φίλους. Όλοι τραγουδούσαν το τραγουδάκι των γενεθλίων και εγώ καθόμουν εκεί στον καναπέ... Θεόγυμνος..."

Πραγματίκα τραγική η εμπειρία του κυρίου...

Web 2.0 Ναι μεν... Αλλά...

Διαβάζω παντού, συνέχεια και από όλους μέσα στο Internet περί Web 2.0. Το τρελό είναι ότι ο καθένας δίνει και άλλο ορισμό για το τί είναι Web 2.0. Εγώ το ορίζω ως πιο αλληλεπιδραστικές με το χρήστη σελίδες, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Η κατάσταση όμως μου φαίνεται σαν να έχει ξεφύγει. Ωραίες και χρήσιμες οι υπηρεσίες τύπου Digg, Del.icio.us, Feed readers γιατί σε βοηθούν να βρεις και να οργανώσεις πληροφορίες καλύτερα αλλά κάποιες άλλες υπηρεσίες που έχουν γίνει πολύ της μόδας είναι δίκοπο μαχαίρι. Μιλάω για site σαν το flickr. Χαζεύω φωτογραφίες γενικά αλλά τρελένομαι όταν βλέπω κάποιον να έχει βάλει στο Internet φωτογραφίες της οικογενειάς του, του σπιτιού του, των διακοπών και γενικά ό,τι φωτογραφία βγάζει. Ο όρος προσωπική ζωή δε λέει πλέον σε κανέναν τίποτα; Φυσικά και κανείς δεν εκδίδει τον εαυτό του στο Web με το ζόρι, απλά θεωρώ οτι κανείς δεν πρέπει να αναζητά την επιβεβαίωση στο διαδίκτυο και καλό είναι να κρατάμε και κάποια πράγματα αποκλειστικά για τον εαυτό μας. Δυστυχώς όμως έτσι είναι πάντα: Κάθε τεχνολογική πρόοδος φέρνει και θετικά και αρνητικά. Ευθύνη του καθενός είναι να ζυγίζει τα πράγματα και να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία και το Internet όπως κρίνει καλύτερα. Στα παιδικά μου χρόνια με θυμάμαι να μαζεύω και να ανταλλάσω με φίλους μου αυτοκολλητάκια Panini με ποδοσφαιριστές, τώρα τα παιδιά ανταλλάζουν μέσω διαδικτύου Web 2.0 λογότυπα και φωτογραφίες. Τι είναι καλύτερο και πιο υγειές θα το δείξει ο χρόνος.

Reboot στο CSS

Μετά από καιρό και αφού συνήθησα (και στη συνέχεια βαρέθηκα) το template σου αγαπημένο μου blog αποφάσησα να σου κάνω ένα πρωτοχρονιάτικο δωράκι. Μία αλλαγή στην εμφάνισή σου. Πολλά ευχαριστώ και respect στο φίλο rAkesh ο οποίος έδωσε το CSS επιτέλους στη σελίδα του (το χαλβάδιαζα καιρό το συγκεκριμένο template και το ήξερε, επιτέλους μου έκανε το χατίρι...). Για validation της xml που χρησιμοποιεί ο νέος Blogger ούτε λόγος γιατί στον κώδικα επικρατεί μέγα χάος. Τουλάχιστον πήρε δρόμο αυτή η ψιλοάχρηστη navbar.