Πήγε για μαλλί και βγήκε γουλί...

Η παρακάτω ιστορία (είναι αληθινή όπως αναφέρεται) μου εστάλη μέσω email και την παραθέτω ως έχει, γιατί είναι πραγματικά απίστευτη... Ο τίτλος είναι:

"Γιατί απέλυσα τη γραμματέα μου" Η διήγηση είναι του παθώντα:
"Πριν από δύο βδομάδες ήταν τα 45α γενέθλιά μου και δεν αισθανόμουν ιδιαίτερα καλά για αυτό. Κατέβηκα να πάρω πρωινό, περιμένοντας να μου φτιάξει το κέφι η γυναίκα μου με τις ευχές της και ίσως με ένα δώρο. Όχι μόνο δεν μου ευχήθηκε, δεν είπε ούτε "καλημέρα". Ούτε τα παιδία μου με παρηγόρησαν, δεν το θυμήθηκαν επίσης. Όταν έφτασα στο γραφείο, ήμουν τελείως πεσμένος και απογοητευμένος. Καθώς έμπαινα, η γραμματέας μου η Μαρία μου είπε: "Καλημέρα κύριε διευθυντά, ευτυχισμένα γενέθλια". Αισθάνθηκα καλύτερα, κάποιος τουλάχιστον με θυμήθηκε. Το μεσημέρι η Μαρία χτύπησε την πόρτα και είπε: "Έχει υπέροχο καιρό. Μιας που είναι τα γενέθλιά σας, τι λέτε να πάμε για φαγητό οι δυο μας;". "Αυτό είναι η καλύτερη ιδέα που άκουσα σήμερα! Πάμε!" απάντησα. Πήγαμε για φαγητό. Δεν πήγαμε εκεί που τρώγαμε συνήθως, αλλά σε ένα απομονωμένο μέρος εκτός κέντρου. Ήπιαμε λίγο κρασί και απολαύσαμε φοβερά το γεύμα μας. Κατά την επιστροφή μού είπε: "Μια τόσο όμορφη μέρα δε χρειάζεται να επιστρέψουμε στο γραφείο. Έτσι;" Υποθέτω πως όχι!" απάντησα εγώ. "Πάμε στο διαμέρισμά μου!" πρότεινε εκείνη. Φθάνοντας στο διαμέρισμα μού είπε: "Κύριε διευθυντά, αν δεν σας πειράζει, θα πάω στο δωμάτιό μου να βάλω κάτι πιο άνετο". "Βεβαίως" απάντησα ενθουσιασμένος. Πήγε στο δωμάτιο και μετά από κάνα πεντάλεπτο, βγήκε κρατώντας μία τούρτα γενεθλίων, ακολουθούμενη από τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου και μια ντουζίνα οικογενειακούς φίλους. Όλοι τραγουδούσαν το τραγουδάκι των γενεθλίων και εγώ καθόμουν εκεί στον καναπέ... Θεόγυμνος..."

Πραγματίκα τραγική η εμπειρία του κυρίου...