Ο νόμος του Μέρφυ για τον υπολογιστή μου...

Γενικά είμαι αισιόδοξος και δε συμπαθώ νόμους και κανόνες σαν του Μέρφυ. Ο υπολογιστής μου όμως έχει βαλθεί να με πείσει ότι αυτοί οι νόμοι ισχύουν... Όλο το χρόνο δουλεύει τέλεια, είναι υπάκουος, δεν φέρνει αντίρρηση σε τίποτα. Τον φροντίζω και εγώ από τη μεριά μου, στα ώπα ώπα τον έχω, με τα anti-virus σκαναρίσματά του, με τις ανασυγκροτήσεις του, με τα clean-disk, με τα Windows Update του και γενικά οτιδήποτε χρειάζεται για να είναι υγιής η σχέση μας... Έλα όμως που τη δύσκολη ώρα, εκεί που τον χρειάζομαι περισσότερο, που πρέπει να μου αποδείξει ότι εκτιμά τι κάνω για αυτόν, αρχίζει τα νάζια, άλλοτε λέγοντάς μου, σχεδόν εκβιαστικά, πως αν θέλω να συνεχίσει να δουλεύει πρέπει να του κάνω φορμάτ (με ότι συνεπάγεται αυτό...). Παλιά έβρισκε τη δικαιολογία της ΔΕΗ και των διακοπών ρεύματος (μετά από κάθε διακοπή κάτι δε δούλευε σωστά) μέχρι που με ανάγκασε να του πάρω UPS για να βρω την ησυχία μου. Τώρα η δύσκολη ώρα έφτασε πάλι. Η εξεταστική ξεκινάει, και οι εργασίες για τη σχολή είναι στο φουλ, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζομαι τον υπολογιστή μου όσο τίποτε άλλο. Μέχρι τώρα κάθε φορά που βρίσκομαι στη απόλυτη ανάγκη του (όπως τώρα) με έχει αφήσει ξεκρέμαστο. Έλπιζω και εύχομαι να μην επαναληφθεί και να σπάσει η γκίνια. Δυο συμπεράσματα μπορώ να βγάλω για αυτή του τη συμπεριφορά πάντως: Ή ο νόμος του Μέρφυ ισχύει και απλά ζω στον κόσμο της αισιοδοξίας μου ή το pc μου είναι ο πρώτος ρέμπελος και δε γουστάρει "δουλειές" και εργασίες και το μόνο που θέλει είναι αραλίκι στο Internet, downloading και παιχνίδια. Αν συνεχιστεί η παράδοση πάντως, θα καταλήξει σαν τον υπολογιστή της φωτογραφίας...